ارزیابی فرهنگ محیط زیست در توسعه پایدار صنعت هسته‌ای کشور

هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی فرهنگ محیط زیست در صنعت هسته‌ای به منظور دستیابی به اهداف توسعه پایدار می‌باشد. روش تحقیق، توصیفی از نوع پیمایشی و ابزار سنجش، پرسشنامه بوده است. در این تحقیق مؤلفه‌های فرهنگ محیط زیستی بر اساس مطالعات کتابخانه‌ای، بررسی اسناد و مدارک، گزارش­های رسمی، منابع ملی و بین­المللی و نیز مصاحبه با متخصصان محیط­ زیست تعیین شده است. 260 نفر از مدیران و کارشناسان صنعت هسته‌ای که در حوزه‌های مرتبط با مباحث و موضوعات محیط زیستی فعالیت داشته‌اند، جامعه آماری تحقیق را تشکیل داده‌اند. روایی پرسشنامه محقق ساخته، توسط اساتید مربوطه اعتبارسنجی و پایایی آن توسط ضریب آلفای­کرونباخ، 88/0 محاسبه گردید. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که نمره کلی فرهنگ محیط زیستی در صنعت هسته‌ای مثبت ارزیابی شده و سهم افراد با فرهنگ محیط زیست مثبت، معادل 7/71 درصد و سهم افراد با فرهنگ محیط زیست منفی، معادل 3/28 درصد تعیین شده است. همچنین این تحقیق بیانگر آن است که بین فرهنگ محیط زیستی کارکنان با جنسیت تفاوت معنی­داری وجود نداشته، ولیکن میانگین فرهنگ محیط زیستی کارکنان با افزایش سطح تحصیلات، مرتبه شغلی و سابقه­کار افزایش             می­یابد. از طرفی دیگر، نتایج تحقیق با در نظر گرفتن هم­زمان 3 پارامتر سطح تحصیلات، مرتبه شغلی و سابقه­کار بر فرهنگ محیط زیستی نشان داده است که تأثیر سابقه‌کار و مرتبه شغلی بالاتر از تأثیر سطح تحصیلات می‌باشد. این امر به دلیل تعاملات صنعت هسته‌ای کشور با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و برگزاری دوره‌های آموزشی مختلف از سوی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برای مدیران و کارکنانی با سابقه­کاری بالاتر می­باشد.